Onlangs zag ik de film Hard Miles (2023), beschikbaar op Apple TV. Het was zo’n film die me door IMDB werd aangeraden op basis van andere films die ik had bekeken en hoewel hij al een tijdje op mijn lijstje stond, had ik er nooit echt zin in. Dat lag vooral aan het verhaal: ‘koppige coach neemt een groep jeugddelinquenten mee op een fietstocht en ze vinden niet alleen elkaar, maar ook zichzelf.’ Dat kan natuurlijk een mooie film opleveren, maar het leek me allemaal wat te voorspelbaar. 'Based on a true story' is overigens ook niet altijd een positief label, vind ik, maar dat terzijde.
Hard Miles
De film is inderdaad precies wat je ervan verwacht, maar biedt gelukkig wel een mooie kijkervaring en een interessante verzameling karakters, die helaas, naar mijn mening althans, niet voldoende uitgediept worden, hoewel ze daar wel potentie voor bieden. Zo is er Smink, een jongen met een eetstoornis, die mijn aandacht trok.
Op een kleine vijftig minuten, wanneer de groep net een berg bedwongen heeft en van de coach wat moet eten, blijkt Smink, ondanks alle inspanning en uitputting niet te willen eten. Coach Greg dringt aan. Ik neem de dialoog hieronder op, omdat het best inzichtelijk is.
Greg: Kom op Smink, je moet eten.
Smink: Ik heb net gekotst. Bijna.
Greg: Dat deed je niet, want je maag is leeg. Kom op.
Smink: Waarom praat je niet met Woolbright. Hij is degene die het niet kan bijhouden.
Greg: Je wil dat ik met Woolbright ga praten, omdat jij je boterham niet opeet?’
Smink (Jackson Kelly)
De psycholoog die mee is, Haddie, roept de coach tot de orde.
Haddie: Wat is er aan de hand?
Greg: Wat bedoel je? Wat ben je aan het doen? Met Smink? Haddie: Ja.
Greg: Hij heeft alleen een beetje motivatie nodig. Haddie: Typische fietser; je kunt niet in je baan blijven.
Greg: Dat is een goede. Heb je daar de hele tijd over nagedacht?
Haddie: Serieus. Een eetstoornis is een DSM-5-aandoening. Die onzin die je daar uithaalt, dat is het soort onzin dat ons onze instellingslicentie kan kosten.
Greg: Haddie, ik doe dit al 30 jaar. Ik denk dat ik wel weet wat ik doe.
Helaas blijft het hier, qua aandacht voor Sminks problemen, bij. Wat voor eetstoornis heeft hij? En waarom? Ergens wordt een keer gezegd dat dit zijn enige manier is om nog ergens controle over te hebben, maar het waarom, dat blijft onderbelicht. Jammer, want het dialoogje hierboven laat, denk ik, best aardig zien dat goede bedoelingen en onbegrip tot even goedbedoelde, maar niet of zelfs averechts werkende aansporingen als ‘eet nou toch gewoon een beetje/wat meer’ kunnen leiden. Ook laat het zien hoe mensen die kampen met een eetstoornis proberen de aandacht van hun eetgedrag af te leiden, bijvoorbeeld door, in dit niet heel subtiele voorbeeld, de focus op een andere oorzaak van een probleem te leggen.
Haddie, de psycholoog/bezemwagenchauffeur, laat het overigens bij het bovenstaande. Jammer wel, vind ik, want Smink, coach Greg, noch de kijker leert er op deze manier echt iets van.
