Alex Reuneker

Op de website Hardloopnetwerk verscheen onlangs een mooi stukje over de (on)nauwkeurigheid van GPS, zeker bij bochtige parcoursen. Het gaat onder andere over de invloed van het Kalman-filter.

Het stukje is niet zo technisch en de moeite waard om even te lezen als je sporthorloge soms andere afstanden aangeeft dan officiële metingen. Zie https://hardloopnetwerk.nl/hoe-werkt-gps-en-waarom-loopt-niet-iedereen-dezelfde-afstand/.

GPS-nauwkeurigheid op Hardloopnetwerk

Gisteravond liep ik, op de warme avond, de eenmalige Schiedam750 Fun Run, ter ere van het, je raadt het, 750-jarige bestaan van de stad.

De hele week kwakkel ik al; dat zette eigenlijk afgelopen zaterdag al in en leidde doordeweeks zelfs tot echt ziek op bed liggen. Ik heb dan ook tot vijf minuten voor vertrek getwijfeld of ik zou gaan. Ik had een papadag en had de hele dag aanhoudende hoofdpijn, overal spier- en gewrichtspijn, een algeheel zwak gevoel en iets wat ik de sporadische lezer zal besparen. Uiteindelijk ben ik, omdat ik geen koorts had en negatief testte op corona — dat schijnt toch weer rond te gaan — toch gegaan, maar ik beloofde mezelf er een duurloopje van te maken en, als ik me daar goed genoeg voor voelde, vooral lekker met andere lopers praatjes te maken, de kinderen langs de kant te highfiven en naar de mensen langs de kant te zwaaien.

Foto door DT Fotografie

De drie kilometer inlopen voelde al zwaar, dus duurloop, niet harder, bleek een goed idee. Ergens ben ik ben er wel trots op dat het ook gelukt is, want meestal als ik me voorneem niet te hard te gaan, doe ik het toch, maar daar was nu echt geen sprake van. De loop zelf was leuk, warm met een stevige wind, en met een bijzonder parcours: veel trappetjes, draaitjes en dergelijke, dus niet snel, maar wel ‘fun’, zeg maar. Bijna overal was veel publiek, dus met dat highfiven en zwaaien is het ook wel goed

De start-/finishlocatie van de Schiedam750 Fun Run

De start-/finishlocatie was, zoals je hierboven ziet, eerder een festival dan een sportterrein en dat zie je tegenwoordig wel vaker. Van mij hoeft dat niet en ik vind het vaak zelfs vervelend, maar ja, hier werd een jubileum gevierd, dus ergens was het natuurlijk wel toepasselijk. De focus lag duidelijk ook niet echt op enig wedstrijdelement, want er was van alles geregeld — van muziek tot foodtrucks en een klein leger fotografen — maar dan bijvoorbeeld weer geen tijdsregistratie. Dat laatste werd door een aantal lopers die ik tegenkwam en al jaren niet had gezien overigens gelijk benadrukt toen ze vroegen hoe het ging en ik zei dat ik ziek(jes) was: ‘ach, er zijn toch geen uitslagen en uitreiking.’ Waar, maar ergens vind ik het suf van mezelf dat ik daardoor enigszins opgelucht was. Alsof iemand daarnaar zou kijken en als, wat dan nog? (Een oude bekende zei overigens ook 'ja, je ziet er inderdaad een beetje ziekjes uit.' en dat gaf me ergens een zetje om rustig aan te 'mogen' doen – dat prestatieverlangen zit diep, maar we werken eraan...)

Nou ja, naar omstandigheden toch een aardige avond gehad, maar als dit geen jubileumloop voor Schiedam was, was ik in deze staat niet gegaan. Overigens vond ik het mooiste moment van de avond een uitzicht bij het uitlopen naar huis – een schitterend zonnetje boven de haven. (Nogmaals, de fun run was leuk, hoor, dus daar lag het zeker niet aan.)

Ondergaande zon boven de Schiedamse haven

Gisteren, op zondag 22 juni 2025, liepen we samen de Halve Marathon van Nootdorp. Op zich leuk, want het was in 2014 de eerste halve marathon die ik wedstrijdverband liep, maar de originele planning was dat Eva zou proberen haar PR te verbreken naar sub 1:50 met mij als haas op de Kasteelloop de Haar. Die werd echter eerst vervroegd (op zich prima), toen ingekort tot 10,55 kilometer. Uiteraard heb ik begrip voor de aanpassingen, zeker bij zo'n groot evenement, maar ik vind 10,55 echt een rare afstand – het begrip 'kwart marathon' komt er bij niet in, dan liever gewoon een 10 kilometer – en het niet waarvoor Eva zo getraind had.

Temperaturen zondag 22 juni 2025 (bron: Weerplaza)

Gelukkig bleek op dezelfde ochtend de Halve Marathon van Nootdorp wel door te gaan en die ging dan misschien niet langs een schitterend kasteel in een Utrecht en ja, er staat ook minder (maar nog steeds flink wat heel leuke support) langs de kant, maar het was een goed en leuk alternatief. Extra leuk: de Halve Marathon van Nootdorp was de eerste officiële halve marathon die ik liep, in 2014. Ik liep wel vaker dat soort afstanden, maar niet als een georganiseerde wedstrijd. Ik zocht de foto's hier thuis even op – zo zag ik er dus uit op mijn negenentwintigste! Omdat verouderen zo geleidelijk gaat, zie je op dit soort momenten pas echt de verschillen. Best leuk eigenlijk, zo'n trip down memory lane.

Halve Marathon van Nootdorp in 2014

We stonden allebei niet fit op die ochtend en hoewel het niet superwarm was, was het wel heel benauwd. Daarom ben ik extra trots dat Eva een pr in liep in 1:49:09. (Zie uitslagen.) Niet gemakkelijk, maar wel ruimschoots het doel behaald.

In 1:49:09 over de finish! (Foto door John van de Sande)

Ik dacht overigens nog mijn benen van de Leiden Science Run van gisteren te voelen en dat kan natuurlijk best, maar het tempo was daar niet naar en ik denk nu dat het vooral die niet fitheid was; vandaag, maandag, ben ik namelijk echt ziek – een combinatie van het weer, een druk weekend (met na de halve marathon ook nog een jubileumfeestje – leuk, maar geen rust), toch iets onder de leden hebben en daar eigenlijk niet goed naar luisteren. Nu maar goed rusten dus.