Gisteren reed ik, enigszins ongepland, het klassieke rondje Markermeer, dat je in 150 kilometer om, je raadt het, het Markeermeer leidt. Het was enigszins ongepland, omdat ik ‘m eigenlijk volgende week met een collega zou fietsen, maar hij bleek geblesseerd en omdat ik gisteren gemakkelijk een dagje vrij kon nemen en het weer er goed uitzag,
Het gereden rondje Markermeer, met start en einde in Muiden
De wind schatte ik, ondanks de duidelijke pijlen in de weer-app, verkeerd in. Ik zag alle andere wielrenners de andere kant op rijden – nooit een goed teken, maar ik zat er niet echt mee. Het betekende wel dat ik op het meest open stuk, tussen Lelystad en Enkhuizen, waar je aan je linkerhand het Markermeer en aan je rechterhand het IJsselmeer ziet, schuin tegenwind had en er stond toch nog een flinke bries.
Een eerste bananen-break op zo'n 25 kilometer
Lange rechte paden met prachtige, wat dreigende wolkenpartijen
Op 75 kilometer, net voor Enkhuizen en dus gelukkig na het meest open stuk, brak m’n versnellingskabel en daardoor moest ik de laatste 75km in het zwaarste verzet fietsen. Met nog zo’n 40 kilometer flinke tegenwind niet echt fijn en de bovenbenen stroomden flink vol, maar mentaal had ik er weinig last van. Het viel me op dat ik er niet boos van werd, maar er gewoon een beetje om moest lachen. Het had ook eerder, tussen de twee meren, kunnen gebeuren en ik kon er wel mee doorrijden. Het had dus veel erger gekund en ach, dit werd nu gewoon een pittige training tegenwind en de laatste 35 kilometer zou ik vooral wind mee hebben en dat doe je sowieso in een zwaar verzet.
Oeps, gebroken versnellingskabel – alles dan maar in het zwaarste verzet
Op 100 kilometer had ik een goede pannenkoekenstop bij Ootje Konkel (volgens de serveerster iets als ‘gezellige kletsoma’ in het West-Fries) in Scharwoude gepland en daar word ik sowieso blij van. De pannenkoek bleek heerlijk en gaf me nieuwe energie voor het laatste stuk. Schijterig als ik ben, durfde ik niet voor de nogal exotische pannenkoeken op de kaart te kiezen, zoals de 'roze rakker', een pannenkoek met bakkersroom, framboos fondant, bananenijs en slagroom, al moet ik zeggen dat het feit dat er tussen haakjes 'tompouce' achter stond me ook niet echt enthousiast maakte.
Een heerlijke pannenkoek met appel en rozijn bij Ootje Konkel
Het laatste stuk, nog een kleine vijftig kilometer, voerde me minder door open vlakten – jammer natuurlijk met een deel meewind – en meer door leuke dorpjes, zoals Monnickendam en Durgerdam.
Mooie uitzichten in Durgerdam op zo'n 140 kilometer
Na 150 kilometer en vijf uur en vijf minuten trappen stond ik weer bij de parkeerplaats van de Albert Heijn in Muiden, een prima start- en eindlocatie. Al met al was het een prachtig klassiek wielerrondje om eens te rijden, met grotendeels goede paden en wegen en prachtige uitzichten – een aanrader!
Prachtig uitzicht over het Markermeer
Bij gebrek aan de gedroomde Bianchi-fiets dan maar een Bianchi-shirt
Mocht je het rondje zelf willen rijden, dan deel je de GPX hier: https://dynamic.watch/nl/shared/Q4qLlaq. Gezien de wegopbrekingen zul je in het begin/aan het einde wellicht wat anders moeten rijden, dus garanties tot aan de voordeur.
