Alex Reuneker

Laatst schreef ik al over de bikefit die ik heb laten uitvoeren bij 12GO Biking in Moordrecht. Ik had me daarvoor al goed ingelezen en wat dingen, in de winkel en op fietsen van anderen, getest, voornamelijk elektronisch schakelen en schijfremmen. Na de bikefit was het dus een kwestie van een bestelling plaatsen en aangeven welke aanpassingen ik wilde.

Afgelopen vrijdag heb ik de nieuwe racefiets samen met mijn zoontje opgehaald. We hadden geen haast en hebben er, met een halfuur wachten bij de koffie- en speelhoek, gewoon een leuk uitje van gemaakt.

Fiets opgehaald bij 12GO Biking

Na jaren van sparen heb ik nu dus de gedroomde fiets in huis: een Bianchi Sprint in de klassieke kleur celeste (voor de nerds onder ons: #B2FFFF).

De fiets staat, zoals je hieronder ziet, letterlijk 'in huis'. Daar blijft 'ie niet (jammer wel!), maar voor nu staat hij schitterend in de studeerkamer op een displaystandaardje.

Fiets in huis

Zoals ik hierboven schreef, had ik twee grote(re) knopen door te hakken. Ten eerste de keuze voor velg- of schijfremmen. Die was, voor mij althans, makkelijk: schijfremmen. Ze remmen naar mijn idee beter en al is het onderhoud wat bewerkelijker, het leek me de juiste keuze.

De tweede keuze betrof al dan niet elektronisch schakelen. Hoewel het verschil tussen wel en niet elektronisch schakelen maar liefst zo'n 1000 euro bedraagt, ging het me daar eigenlijk niet om – ik had lang genoeg gespaard om dat bedrag niet de beslissing te laten bepalen. (Ik wilde, na altijd tweedehands te hebben gereden, in het jaar dat ik 40 werd de fiets kopen die ik echt graag wilde. Gelukt!) Van tevoren had ik eigenlijk één groot bezwaar: nog meer elektronica om te onderhouden, gedoe met opladen en nog een bluetooth-verbinding met een Garmin-fietscomputer die soms al moeite heeft om een vermogensmeter consistent uit te lezen. Sowieso stond het idee van mechanisch schakelen, met gemakkelijker onderhoud en een lange levensduur, me meer aan, maar ik wilde me wel goed en open oriënteren. De gedachte daarbij was vooral dat, als het tijdens het rijden echt een groot verschil zou maken, ik wel over die bedenkingen heen kon stappen, want uiteindelijk gaat het daar, voor mij, om: met plezier fietsen. Ik probeerde dus een paar keer een fiets uit met elektronisch schakelen en ja, je merkt het wel, maar voor mij was het best een minimaal verschil. Het zal bij profs zeker een groter verschil maken, maar dat ben ik niet. Daarnaast vind ik het argument dat je 'niet meer verkeerd of op het verkeerde moment' kunt schakelen (lees met volle kracht op de pedalen) een beetje onzin – dat kun je gewoon leren. Het werd dus elektronisch schakelen en helaas dat had wel een nadeel: Shimano levert alleen de 105-groepset nog mechanisch en ik wilde liever Ultegra. Dat ging dus niet, maar dat vond ik niet onoverkomelijk. Overigens is er, zoals te verwachten valt, een flinke discussie over de voor- en nadelen van elektronisch schakelen. Zie deze pagina van Fiets Magazine voor een overzichtje.

Gisteren reed ik mijn eerste rit op de fiets – gelijk 100 kilometer – een mooi rondje Oostvoorne met koffie bij 't Wapen van Marion.

Rondje Oostvoorne

Gelijk een paar uur fietsen was misschien niet zo heel verstandig, want de nieuwe fiets (carbon, stijver) en positie na de bikefit bezorgden me al vrij snel last van mijn onderrug en schouders, veel sneller dan op mijn oude racefiets.

Bij 't Wapen van Marion

Dat wordt dus nog een paar ritjes maken, aanvoelen wat er gebeurt en anders even terug om opnieuw af te stellen. (Terug moet ik sowieso om de stuurpen in te laten korten.) Gelukkig was het wel heel erg leuk om op zo'n splinternieuwe fiets te rijden en lekker van alles te proberen, zoals lekker even flink kracht zetten op een heuveltje, scherp insturen, een paar keer flink in de remmen, et cetera. Op naar veel fietsplezier!