Op zaterdag 4 februari liep ik in de omgeving van Apeldoorn de Trailmarathon door Kroondomein Het Loo. Ik liep hem eerder in 2020, maar de jaren erna ging de marathon niet door vanwege corona.
Startnummer opspelden en, na de koffie natuurlijk, gaan.
Deze trail over de volle marathonafstand valt qua training voor Rotterdam '23 nooit helemaal lekker in de planning, maar het is zo'n mooie route door een gebied dat het grootste deel van het jaar afgesloten is, dat ik 'm toch graag weer wilde lopen. Natuurlijk was het plan de marathon als duurloop en dus training te zien en natuurlijk liep het net iets anders.
Toch maar water meegenomen – slechts halfvolle flesjes, maar er was maar een drankpost en dat is voor zo'n lange trainingsloop te weinig als je snel wilt herstellen
De voorbereiding was zeker niet perfect, maar ja, het moest ook een training worden. Ik had donderdag en vrijdag twee heel drukke werkdagen – leuk, een heidag en een conferentie, maar de hele dag en een deel van de avond staan, praten, lezing geven et cetera is niet echt ontspannen. Het plan was weg te gaan op 4:20 en kijken wat de trail qua zand, blubber en hoogtemeters zou brengen. Ik ging wat te hard weg met de nr. 1, maar ik heb zonder veel moeite en best ontspannen kunnen lopen. De nr. 1 was een triatleet die zichtbaar meer kracht had bij het klimmen, dus het was niet erg hem uiteindelijk te laten lopen. Dan toch gemakkelijk 2e worden in 2:59:01 voelt goed, zeker als je erbij optelt dat ik twee keer verkeerd gestuurd werd. Een van de twee voorste fietsers van de organisatie reed voor me, maar bleek de route niet te hebben. Op dat moment baalde ik, zeker omdat ik tweede lag, flink, maar na afloop was het gewoon zoals het was. Het was heel mooi weer, dus ik heb er vooral van genoten.
De route was anders dan een paar jaar geleden, maar even schitterend. Heerlijk, alles onverhard en er zelfs een februarizonnetje bij!
Op een kilometer of 32 had ik mentaal een dip, gewoon geen zin meer, maar dat heb ik tijdens de marathon wel vaker gehad en daar kom je vanzelf weer uit. Het duurde vandaag tot een kilometer of 35 en toen had ik er weer zin in. Ik heb het tempo in die kilometers gewoon constant kunnen houden, dus dat was prima. Ik liep overigens op Vibram V-Trails en dat ging goed, maar het maakte het natuurlijk ook wel wat zwaarder, omdat je geen drop, bounce of demping hebt en de scherpe takken en stenen duidelijk voelbaar zijn. Ik heb zelfs een paar kilometer een takje tussen mijn tenen gehad, maar dat verloor ik gelukkig ook weer.
De laatste kilometers heb ik nog wat versneld, maar niet te gek gedaan. Tijdens zo'n trail is er eigenlijk geen publiek, dus dat is mentaal zeker minder dan bijvoorbeeld Rotterdam, maar al met al een geslaagde dag. Zoals gezegd werd ik tweede en dat was helemaal geen doel, maar wel erg leuk natuurlijk. Op 39km riep een wandelaar nog sub-3:00 en dat was zeker ook geen doel, want eigenlijk te hard voor een duurloop, maar ja, toch maar voor gegaan – het was nog maar een klein stukje en ik hoefde er weinig meer voor te doen op dat moment.
Samen met Arnoud Runia, de nr. 1
Het voelde als een goede, lange en onverharde duurloop met flink wat hoogtemeters en zand. Goede training voor Rotterdam! Veel dank aan de organisatie en het net overgenomen restaurant aan het Uddelermeer voor de goede sfeer, omkleedgelegenheid, koffie en soep!
(Een deel van) de uitslagenlijst (zie: https://uitslagen.nl/uitslag?id=2023020419902)
Een saaie, druilerige foto die een aardige indruk geeft van de ochtend.
