Alex Reuneker

Het was een flinke week; druk met werk, mentaal helaas niet fit en toch flink wat kilometers en trainingen voor de boeg. Eva was dinsdag jarig, dus een etentje bracht wel een welkome afleiding. Héroine in Rotterdam bleek een aanrader – leuke bediening en aankleding en heerlijke, originele gerechten waar duidelijk veel aandacht aan was besteed.

Dinsdag zat qua werk en dus een etentje propvol. Daarom heb ik maandag maar een dubbele training gedaan. ‘s Morgens een rustig loopje van 9km en aan het einde van de middag een heuvelloop met 12 kilometer op 5% – loopbandwerk dus, maar daar heb ik helemaal geen hekel aan. Die tweede training voelde lekker en ik had geen last van het herstelloopje 's morgens. Ik voelde de wedstrijd van de dag ervoor nog wel wat in de benen.

Op woensdag deed ik de marathontraining van RA. Die bestond uit 3000m+1500m+3000m+1500m+3000m op marathontempo (3:40-3:45). Het eerste blokje voelde wat zwaar, maar dat is vaak vooral de gedachte dat ik pas aan de eerste interval bezig ben. Daarna ging het steeds gemakkelijker. Op donderdag volgde de baantraining en ik had er echt helemaal geen zin in. Het gaat mentaal weer wat slechter en hoewel ik me bewuster ben van mijn gevoel en wat ik daarmee kan (en niet kan of hoef), beleefde ik geen lol aan de training, ondanks een begripvolle trainer en een leuke groep. De koude en wind hielpen niet, maar daar had ik vroeger nooit zo’n moeite mee. De harde baantempo’s voelden oké, dus daar lag het ook niet aan. Ik houd het op een sombere dag en soms is dan het beste gewoon te accepteren dat het niet leuker wordt. Morgen weer een dag.

Vrijdagochtend liep ik, tussen werkafspraken door, een herstelloopje van 12 kilometer. Dat voelde zwaarder dan het hoorde. Normaliter hecht ik niet echt waarde aan de suggesties van Garmin, maar deze week kreeg ik steeds meldingen van 'overtraining' op basis van een verlaagde hartritmevariabiliteit (HRV). Helemaal toevallig lijkt me dat niet.

Overbelasting volgens Garmin...

Op zaterdagochtend voelden mijn benen, wellicht door de planning en algehele drukte, nog flink zwaar. Op vrijdagavond was ik ook nog naar de Motorbeurs in Utrecht, dus het was allemaal wat veel. Ik probeer zo'n volle agenda sinds een jaar te voorkomen, maar soms loopt het gewoon zo. Ik had zaterdagochtend weinig zin in het lopen – een 33km-duurloop met 6000m op marathontempo aan het einde, maar ik ontbeet goed en na wat huishoudelijke taken (en de noodzakelijke koffie) ben ik toch met wat zin gaan lopen. Er woei een loeiharde wind, maar ik had een rondje bedacht dat begon in Schiedam en dan door Vlaardingen naar Maasland, Gaag, Schipluiden en langs Abtswoude terug naar Schiedam liep. Daarbij had ik de eerste helft (keiharde) tegenwind – altijd lekkerder dan andersom. (Toevallig lees ik nu de biografie van Lieuwe Westra en hij plande zijn wielerrondjes ook altijd expres met tegenwind in het begin.)

Mooie, winderige route

De fikse hagelbui waarin ik belandde was minder fijn, maar ik zat er niet zo mee en ik heb flink van de soms goed schijnende zon kunnen genieten. Fietsers met tegenwind inhalen, hoewel het een beetje flauw klinkt, geeft natuurlijk ook gewoon een lekker gevoel. Het rondje gaf ook mooie, oer-Hollandse uitzichten – schitterend!

Nabij Schipluiden; hoe Hollands wil je het hebben?

De duurloop van 33 kilometer voelde 'normaal zwaar', maar wel op een fijne manier – ik had er ook gewoon plezier in. Het zonnetje hielp daarbij erg. Het tempoblok van 6000m op marathontempo aan het winde was pittig, maar ging goed. Het overheersende gevoel was dat ik er best voor moest werken, maar dat het ook goed en leuk voelde. Dat noem ik winst aan het einde van deze week. Soms betrap ik mezelf erop dat ik voel dat alles zonder moeite zou moeten gaan, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Een training mag best zwaar voelen, zolang het maar niet té zwaar is.

Morgen herstellen – misschien een herstelritje op de Wahoo, maar misschien ook gewoon niks. Na een week van 115 kilometer zie ik het wel.

Vandaag stond een duurloop van 27km met een blok van 5000m op marathontempo (MT) op het programma. Nou ja, op het programma stond een duurloop van 30-32km met hetzelfde blok in MT, maar na de trailmarathon krap een week geleden vond ik het verstandig de duurloop ietsje in te korten. Daarnaast loop ik morgen met Eva nog een trail van 15km en hoewel dat voor mij in hersteltempo is, zijn het toch 15 kilometers extra.

Ik had het plan om een ronde te plannen met een koffiestop bij een vriend aan het einde van de route, maar die vriend appte dat hij niet thuis was. Kan natuurlijk, dus toen bedacht ik dat ik met een flinke omweg naar het station in Delft zou lopen en dan met de trein terug zou gaan. Uiteindelijk heb ik gewoon lekker een rondje bedacht dat thuis begon en eindigde – ik had toch geen zin in een hele extra reis terug. Het rondje werd uiteindelijk het onderstaande, met genoeg voor mij nieuwe of lang niet belopen paden.

Rondje Vlaardingen, Broekpolder en Schiedam/Midden Delfland

Vanmorgen hadden Eva en ik een uurtje skiles en ik voelde me sowieso nog moe, dus ik moest echt zin maken in de duurloop. Toen ik eenmaal wegging, ging het vrij gemakkelijk, maar begon ik aan te hikken tegen het MT-blok dat ik in kilometers 20 tot en met 25 zou doen; benen voelen zwaar, week al te omvangrijk, al dat soort gedachten. Ik had naar mijn eerdere ervaringen moeten luisteren, want de eerste 20 kilometer speelde ik met de gedachte het MT-blok niet te doen of in te korten, maar toen ik eenmaal begon, ging het weer makkelijker dan gedacht. Zal je altijd zien.

Uiteindelijk was het heerlijk buiten – veel minder koud dan ik dacht (handschoenen had ik eerder aan omdat ze nieuw waren, dan dat het echt nodig was) en gewoon heel fijn om een flinke tijd buiten bezig te zijn. Eenmaal thuis heb ik nog even nagenoten met lekkere thee, de krant en wat yoghurt met bessen en muesli. Ondanks de tegenzin bleek het toch een goede training.

Na afloop een krant, thee en yoghurt

Op zaterdag 4 februari liep ik in de omgeving van Apeldoorn de Trailmarathon door Kroondomein Het Loo. Ik liep hem eerder in 2020, maar de jaren erna ging de marathon niet door vanwege corona.

Startnummer opspelden en, na de koffie natuurlijk, gaan.

Deze trail over de volle marathonafstand valt qua training voor Rotterdam '23 nooit helemaal lekker in de planning, maar het is zo'n mooie route door een gebied dat het grootste deel van het jaar afgesloten is, dat ik 'm toch graag weer wilde lopen. Natuurlijk was het plan de marathon als duurloop en dus training te zien en natuurlijk liep het net iets anders.

Toch maar water meegenomen – slechts halfvolle flesjes, maar er was maar een drankpost en dat is voor zo'n lange trainingsloop te weinig als je snel wilt herstellen

De voorbereiding was zeker niet perfect, maar ja, het moest ook een training worden. Ik had donderdag en vrijdag twee heel drukke werkdagen – leuk, een heidag en een conferentie, maar de hele dag en een deel van de avond staan, praten, lezing geven et cetera is niet echt ontspannen. Het plan was weg te gaan op 4:20 en kijken wat de trail qua zand, blubber en hoogtemeters zou brengen. Ik ging wat te hard weg met de nr. 1, maar ik heb zonder veel moeite en best ontspannen kunnen lopen. De nr. 1 was een triatleet die zichtbaar meer kracht had bij het klimmen, dus het was niet erg hem uiteindelijk te laten lopen. Dan toch gemakkelijk 2e worden in 2:59:01 voelt goed, zeker als je erbij optelt dat ik twee keer verkeerd gestuurd werd. Een van de twee voorste fietsers van de organisatie reed voor me, maar bleek de route niet te hebben. Op dat moment baalde ik, zeker omdat ik tweede lag, flink, maar na afloop was het gewoon zoals het was. Het was heel mooi weer, dus ik heb er vooral van genoten.

De route was anders dan een paar jaar geleden, maar even schitterend. Heerlijk, alles onverhard en er zelfs een februarizonnetje bij!

Op een kilometer of 32 had ik mentaal een dip, gewoon geen zin meer, maar dat heb ik tijdens de marathon wel vaker gehad en daar kom je vanzelf weer uit. Het duurde vandaag tot een kilometer of 35 en toen had ik er weer zin in. Ik heb het tempo in die kilometers gewoon constant kunnen houden, dus dat was prima. Ik liep overigens op Vibram V-Trails en dat ging goed, maar het maakte het natuurlijk ook wel wat zwaarder, omdat je geen drop, bounce of demping hebt en de scherpe takken en stenen duidelijk voelbaar zijn. Ik heb zelfs een paar kilometer een takje tussen mijn tenen gehad, maar dat verloor ik gelukkig ook weer.

De laatste kilometers heb ik nog wat versneld, maar niet te gek gedaan. Tijdens zo'n trail is er eigenlijk geen publiek, dus dat is mentaal zeker minder dan bijvoorbeeld Rotterdam, maar al met al een geslaagde dag. Zoals gezegd werd ik tweede en dat was helemaal geen doel, maar wel erg leuk natuurlijk. Op 39km riep een wandelaar nog sub-3:00 en dat was zeker ook geen doel, want eigenlijk te hard voor een duurloop, maar ja, toch maar voor gegaan – het was nog maar een klein stukje en ik hoefde er weinig meer voor te doen op dat moment.

Samen met Arnoud Runia, de nr. 1

Het voelde als een goede, lange en onverharde duurloop met flink wat hoogtemeters en zand. Goede training voor Rotterdam! Veel dank aan de organisatie en het net overgenomen restaurant aan het Uddelermeer voor de goede sfeer, omkleedgelegenheid, koffie en soep!

(Een deel van) de uitslagenlijst (zie: https://uitslagen.nl/uitslag?id=2023020419902)