De laatste week voor de taper

— Posted in Hardlopen by

Dit was de laatste week voor de taper-periode, zeg maar afbouwperiode voorafgaand aan de marathon. Sommige hardlopers nemen daar twee weken voor, sommige lopers drie en anderen doen weer iets anders. (Er is veel literatuur over te vinden, overigens.) Ik bouw vanaf drie weken voor de marathon al rustig wat af.

De weekomvang was 130 kilometer met de piek in de duurloop op zaterdag – 38 kilometer, maar eerst een dubbele training op maandag.

enter image description here

Duurloop Schiedam-Boskoop

Die dubbelaar op maandag voelde te zwaar, zo direct na het flinke trainingsweekend. 's Morgens een herstelloop van 11 kilometer een aan het einde van de middag/begin van de avond nog eentje van 15 kilometer. Dinsdag volgde de tempotraining van RA, die ik wegens mijn gemoedstoestand zelf deed. Die training bestond uit inlopen, dan 1, 1.5, 2, 3, 2, 1.5 en 1 kilometer op MT en uitlopen – dat alles goed voor 20 kilometer. Ik had geen zin, maar ben toch gegaan. Ook nu lonkte de loopband, maar ik mezelf ertoe aangezet buiten te trainen. Dat voelde, gelukkig, goed! Er stond, zoals wel vaker de laatste tijd, een flinke wind, maar er was ook nog wat zon en dat deed me goed.

Ik testte die dinsdag de Altra Vanish Carbon getest. Niet super ’snappy’, zoals de carbonschoenen van Nike, maar ze voelden wel goed. Training was zwaar, maar voelde minder erg dan twee weken geleden. De tempo’s gingen dan ook te hard (3:35-3:40), maar wel goed en schoenen voelden goed op/boven MT. Elektrolytendrank van Torq getest. Geen last van de maag en dat was met die (last-minute) Isostar wel anders.

enter image description here

Altra Vanish Carbon getest

Op woensdag deed ik een herstelloop van 15 kilometer en op donderdag de baantraining bij RA (4x(500m, 1000m, 500m)+4x200m). Ook nu weer geen zin en na een dag met zon begon het precies om 19.00 uur te regenen. Balen, maar de training viel mee. Ik knapte er mentaal een beetje van op. De training voelde niet heel zwaar en dat op een heel natte baan; niet ontevreden.

Op vrijdag deed ik cross-training (een core-workout) en op zaterdag volgde de lange duurloop van 38 kilometer met acht kilometer op marathontempo aan het einde. Ik had die duurloop bewaard om, met een mooie omweg, naar mijn zus in Boskoop te lopen. De kei-, keiharde wind stond daar op zich gunstig voor, precies totdat ik het tempoblok startte. Enorme tegenwind en na vijf kilometer merkte ik dat ik moest forceren om netjes en op MT te blijven lopen. Dat voelde niet goed, dus ik heb het MT-blok afgebroken en de duurloop netjes afgemaakt.

enter image description here

In Waddinxveen, net na het MT-blok

In mijn hoofd schoot, na die vijf kilometer MT, al gelijk: 'dan morgen maar de rest', waarbij ik wist dat de rest dan niet de overgebleven drie kilometers waren, maar dat ik waarschijnlijk het hele tempoblok opnieuw zou doen. En zo geschiedde... Niet slim, maar het voelde, zeker na zo'n duurloop, helemaal niet verkeerd op zondag. Ik had wel vermoeide benen, maar ja, dat is wel een beetje de bedoeling van zo'n tempoblok aan het einde van een duurloop.

Ik had van tevoren wel zin in de duurloop op zaterdag; het regende nauwelijks, het was de langste van dit schema – dus daarna taperen – en ik had een mooie route langs veel water en groen bedacht. Mijn zus weer zien en lekker bijkletsen als kers op de taart – dat is mooi.

Een belangrijk onderdeel van deze duurloop was overigens nog het testen van de Maurten-drank en -gels. Nu ben ik eigenlijk niet zo van gels en deze vind ik ook veel te duur, maar na een interessante informatieavond bij Runnersworld in Rotterdam wilde ik het toch proberen. Het voelde goed, maar daarover binnenkort meer.

enter image description here

Ontbijt en start van de Maurten-test

Koffiedrinken bij mijn zus was heel erg fijn en een mooie afsluiter van de duurloop. Het is daarna ook helemaal geen straf om met de trein naar huis te gaan en je klaar te maken voor een mooie avond uit eten en theater.

Hardlopen, registratie en logboeken

— Posted in Hardlopen by

De laatste tijd ben ik veel bezig met proberen het plezier in hardlopen terug te krijgen – wellicht doe ik dat wat te rationeel, maar het is allemaal vrij dwangmatig geworden, met schema's waarvan ik niet wil afwijken, registratie van zo'n beetje alles en zo nog wat meer zaken.

Die registratie is aan de ene kant fijn, want dan kun je nog eens opzoeken hoe je je tijdens trainingen voelden, wat vorig jaar de tempo's waren et cetera. Je kunt echter ook doorslaan. In mijn geval betekende dat:

  • Garmin Connect;
  • Strava (dat heb ik al een jaar geleden de deur uitgedaan);
  • Atletiekschema's printen, aan de kastdeur plakken en in de agenda en alles (dus op twee plaatsen) afvinken;
  • Trainingen op een whiteboard schrijven en daarop afvinken;
  • Trainingen in mijn agenda schrijven en op de lege pagina een logboek bijhouden;
  • Trainingen op het (zelf ontwikkelde, dont' ask...) Save The Run;
  • Wedstrijduitslagen bijhouden in een tekstbestand (zie reuneker_races.txt);
  • Verslagjes op deze weblog – echt registratie noem ik dat niet, dus ik negeer de weblog voor nu even.

enter image description here

Agenda en logboek

Als ik het nu zo opschrijf, zie ik natuurlijk ook wel dat het echt veel te veel van het goede is. Je kunt je sowieso afvragen waarom je alles zou willen registreren. Ik kijk zelf vrij weinig terug naar die registraties, maar ik geloof wel dat het schrijven over een training op het moment zelf helpt om bewust na te denken over wat je doet en waarom.

Wat het plezier in het hardlopen niet ten goede komt, is de gedachte dat een training op zoveel plekken afgevinkt en beschreven 'moet' worden – 'moeten' hier tussen aanhalingstekens, want alleen ikzelf verplicht me dit te doen.

enter image description here

Whiteboard in de sportkast

Goed, de bezem erdoorheen dus. Maar ja, welke tools, want dat zijn het, laten we dan vallen? Garmin Connect niet, want daarmee check ik ook tempo's en hartslag en dergelijke zaken. Strava is al de deur uit en ik mis het soms, maar meestal niet. De geprinte atletiekschema's wil ik niet kwijt, want die tonen me de weekopbouw en de inhoud van de trainingen. Ze kunnen wel weg uit de kast, want als ik het logboek in mijn agenda behoud, dan zitten die schema's lekker op dezelfde plek. Oké, een streep door de schema's op de kastdeur dus. De trainingen op het whiteboard zien er echt leuk uit, maar in mijn agenda zie ik eigenlijk hetzelfde. Het is alleen al zo'n lange traditie, zeker in de aanloop naar de marathon, dat ik het moeilijk vind deze registratie op te geven. Ik behoud 'm tot na de marathon van Rotterdam 2023 en dan stop ik ermee.

Met Save The Run stop ik – het idee was heel mooi, namelijk een merkonafhankelijk, ouderwets logboek zonder toeters en bellen en het werkt heel mooi. Iedereen kan het gebruiken en je kunt je data altijd benaderen en exporteren naar CSV als back-up of om in Excel te laden. Maar toch – redundant, dus de deur uit. De website blijft overigens gewoon werken, dus wees daar welkom.

enter image description here

Save the Run

De wedstrijduitslagen in een tekstbestand behoud ik, want ik heb een compleet overzicht vanaf mijn eerste wedstrijd in 2014 en ik registreer alleen data en eindtijden.

enter image description here

Uitslagen in een tekstbestand

Goed wat houden we over? Garmin Connect voor de data, een atletiekschema in de agenda voor overzicht en in dezelfde agenda een geschreven logboek voor reflectie en, vooruit, registratie en het wedstrijduitslagenoverzicht in tekstbestand. Strava weg, Save the Run weg, whiteboard weg na Rotterdam 2023. Dat scheelt toch een hoop. Nu kijken wat het oplevert.