Weblog Alex Reuneker

Twee weken na de Trailmarathon door Kroondomein het Loo wilde ik weer een wedstrijdprikkel opzoeken – altijd goed in voorbereiding op de marathon.

In eerste instantie was het idee de 10 kilometer van de Lansingerlandrun te lopen. Die kostte echter 19,50 – voor een 10K! – en hoewel ik dat best kan betalen, in deze tijd een luxe als ik mijn studenten en anderen soms hoor praten, vind ik dat gewoon echt te veel voor zo'n afstand in een lokale wedstrijd. Daarom reisde ik af naar Leiden voor de Polderpark Cronesteyn-10K. Dat bleek achteraf niet zo'n heel goede keuze, al moet ik er misschien ook gewoon een beetje om (leren) lachen.

Begrijp me niet verkeerd – het was een leuk lokaal loopje van NLML en voor vier euro en een goede kantine om je om te kleden mag je niet klagen, maar dit wedstrijdje in Leiden was wel héél klein… Geen tijdsregistratie, maar wel een wedstrijdklok en een zorgvuldig uitgemeten parcours, gelukkig.

Uiteindelijk waren er, gok ik, een stuk of 25 à 30 lopers. Die waren, en ook dit bedoel ik niet verkeerd, een stuk langzamer, waardoor ik alles alleen op kop moest lopen, met veel wind en wat regen in de polder en daardoor een paar flink gladde bospaden. Ik liep de 10 kilometer in 36:33 en dat was niet wat ik in gedachten had.

Het voelde ook nog best lastig zonder groepje of mikpunt – veel moeilijker om te focussen zonder anderen en diepgaan kan (ik) dan eigenlijk niet. Het is mijns inziens een essentieel onderdeel van wedstrijden dat je iemand voor 'moet' blijven (van jezelf), bij een groepje wilt blijven, elkaar uit de wind houdt of juist een ander in het vizier kunt houden. Daarom vond ik die solo-wedstrijdjes tijdens de corona-lockdowns ook zo lastig. Gezien die omstandigheden is 36:33 ook nog best redelijk, maar het voelde voor zo'n tijd te weinig als een wedstrijd en te zwaar.

Het is zeker niet de schuld van de organisatie, want het is gewoon een kleinschalig loopje (en hartstikke gezellig, dat wel) en dat had ik, als ik de website beter had bekeken (achteraf bleek NLML voor 'niet lullen maar lopen' te staan...), waarschijnlijk wel kunnen inschatten. Aangezien het mijn bedoeling was een wedstrijdprikkel op te zoeken, voelde dit achteraf toch een beetje als een mislukte poging daartoe.

Les voor de volgende keer: toch maar iets meer betalen en een wat groter wedstrijdje pakken. Aan de andere kant: het doel was een wedstrijdprikkel opzoeken en hoewel dit naar mijn idee niet echt kwalificeerde, wist ik dat van tevoren niet en heb ik me mentaal ertoe aangezet om een wedstrijdje te doen. Zoals ik al zei: niet zo serieus zijn, tevreden zijn met een leuke ochtend en er gewoon om proberen te lachen...

Op de laatste dag in New York stond de NYCRuns Haunted Island 10K op het programma, een Halloween-run op Governors Island. Met bijna 2000 hardlopers gingen Eva en ik na een flinke rij ‘s morgens vroeg de ferry op. De wedstrijd was veel groter en drukker dan ik verwachtte, maar het was vooral schitterend met een route langs de randen van het eiland en uitzicht op het Vrijheidsbeeld.

Ik had me voorgenomen vooral daarvan te genieten en een tempo rond de 3:40 te lopen; een goede prikkel na het herstel van Berlijn, maar niet te gek. Ik ging iets sneller en klokte 35:05 (!), maar ik kwam er te laat achter dat een sub-35 er wel in zat. Ik ben wel wat huiverig dit een PR te noemen, want het parcours was volgens Garmin zo’n 300 meter te kort, al verzekerde de organisatie alle lopers dat het parcours klopte en er zaten inderdaad ook wel veel scherpe bochten, hellingen en keerpunten in.

Wat ik niet had verwacht, was dat ik als 2e overall finishte. Later bleek ik niet 2e, maar 6e van alle 929 10K-lopers te zijn. Omdat er problemen met de ferry waren, zijn er nog 10K-lopers later gestart en vier daarvan finishten blijkbaar sneller. Jammer, maar geen probleem natuurlijk en ik bleek nog steeds 2e in de categorie 30-39 te zijn geworden.

We moesten de prijsuitreiking aan ons voorbij laten gaan, omdat we al snel weer de ferry terug moesten halen. De prijs wordt nagestuurd, maar de grootste prijs heb ik al ontvangen: samen met Eva, die een heel mooi PR op de 5K liep (23:58), een schitterende ervaring opdoen in New York, veel leuke andere hardlopers ontmoeten, en allerlei Halloween-zoetigheid eten na de wedstrijd!

Today, I ran the final race of the training schedule I made. It was a local 10K and turned out to be a lot of fun.

Part of race was on an off-road path

The race

I ran a 10K race in Delft, the Bertusloop, organized by DIJC Bertus, which is small and local, but does attract a healthy amount of runners from Delft, Rotterdam and places around that area.

This race was on my schedule as the final race, with the last race, two weeks ago, as a tune-up that, if it went well, would be the end of the training program. However, as my footpod was apparently keeping track of distance instead of my GPS, I ran a good race, but paced based on the wrong information. So the 3:29 per km was in fact around 3:37. So, my watch registered a race that was too long, the course was too long, and in the end, I just don't know how I did. So, this was kind of a chance to try again.

I started the first K too fast, at 3:23, but quickly got back to 3:30. That was my goal pace, and I knew it would be hard. It was hard and I couldn't keep it up, so I 'dropped' to splits around 3:36. Not what I was hoping for, but still, I managed to run my own race, which was really important here, because there was one runner in front of me, who kind of collapsed after 5K. I knew the first part of the race that I shouldn't keep his pace, because it just felt too fast for a 10K for me, so, in hindsight, I'm really glad I kept my own pace. At 5.5K, I overtook him without speeding up and I was able to finish the race first by more than a minute.

So, what's my finish time, you ask? Well, 36:03. Four lousy second short of sub-36, which was my goal. I ran behind the cyclist who navigated and he blocked my view on the official time. My watch was set up to show lap time, distance, pace and cadence, so when I saw 35:50 on the clock, I knew it was probably too late for a final end sprint to catch up. I did sprint, but to no avail. So, that really sucks. Besides that, I am pleased with my time, as last year, I set my PB at 36:26, and I shaved more than 20 seconds off. I'm really pleased with that, although, of course, I was hoping for more.

The race was a lot of fun – local and well organized

Conclusions

The weather was great, so nothing to complain about in that department. I do think not having two sharp turn-arounds, which I really suck at, and some really slippery, uneven paths would have gotten me a sub-36 10K, but still, that's all part of the course and something I can't control. What can I do better next time?

Post-race coffee

First, I think I should not be working in the garden and definitely shouldn't be carrying very heavy window frames on our small steps into the basement the day before a race. What was I thinking? I felt it directly the first kilometer. On the other hand, I have only the weekends to do that kind of stuff and I can't sit around doing nothing the whole weekend of a race.

Second, I think I'll just have to admit that pacing a 10K at 3:30 is too ambitious right now. Next season, I'll try again.

Third, doing hard strides the day before – I don't know. I see it in a lot of training plans, but maybe I should experiment doing them two days before a race and doing no running at all the day before.

Race data and results

If you want to see the race, check it out on Garmin or on Strava. The official results can be found on the DIJC Bertus website.