Weblog Alex Reuneker

Op een klein halfuurtje rijden vanaf Schiedam vind je de pont naar het eilandje Tiengemeten. Ik kende het wel van naam, maar was er nog nooit geweest.

De geplande route met 'het lusje' links

Je vaart in tien minuutjes het Haringvliet over en daarna volgt direct het 'eilandgevoel': weinig mensen, rust en een gure wind – het is tenslotte al december. Na een korte sanitaire stop bij het gebouw van Natuurmonumenten vangen we de wandeling aan. Natuurmonumenten heeft een aantal wandelingen op het eiland uitgezet (te vinden op https://www.natuurmonumenten.nl/routes?locatie=N_391), maar de langste is 10 kilometer en wij wilden graag het hele eiland zien. We hebben daarom zelf een route van 16 kilometer uitgezet. Het GPX-bestand daarvan vind je hieronder.

Al direct aan het begin van de wandeling richting het westen word je getrakteerd op schitterende uitzichten, onverharde paden en veel, heel veel grote grazers.

Je kunt veel mooie grote grazers tegen op Tiengemeten.

Het plan is helemaal naar de westkust te lopen, daar een lusje te maken en dan via hetzelfde pad – dat kan niet anders – terug naar het oosten te lopen, om vervolgens richting het zuiden af te buigen. Je volgt dan namelijk een ander pad richting het oosten. Het weer gooit echter roet in het eten; het was sowieso slecht weer, maar door de aanhoudende regen van de afgelopen dagen was het lusje op een gegeven moment niet meer begaanbaar. Het water kwam tot voorbij de enkels. Helaas moesten we dus omkeren. Dat betekende iets extra lopen, maar echt veel hebben we qua omgeving niet gemist. Twee andere wandelaars die we later tegenkwamen vertelden ons dat het 'pad' de dag ervoor ook al niet begaanbaar was – het lag dus niet aan ons.

Dit was een van de betere stukken...

Na 12 kilometer bereiken we Herberg Tiengemeten, waar we eerst heerlijk wat warms drinken en daarna lekker lunchen. De gastvrouw is erg vriendelijk en weet van alles over het eiland te vertellen. Je kunt in de herberg overigens ook overnachten, mocht je meer dan een dag op het eiland willen verblijven.

Een slechte foto van een heel goede lunch

Na de lunch vervolgens we een modderig en glibberig pad langs het water, om zo langs de noordkust weer bij de pont uit te komen. Let erop dat die maar één keer per uur vaart. Wij moesten 45 minuten wachten, maar je kunt dan wel terecht bij Natuurmonumenten voor koffie en eventueel souvenirs. De tijd kom je dus wel door.

Al met al was het een mooie wandeling en is het eiland echt een aanrader. We zouden echter niet meer zo snel in het najaar gaan, maar eerder in het voorjaar, wanneer alles wat droger is.

Route-bestanden

Geplande route (met lusje): Tiengemeten_16K_gepland.zip

Gelopen route (zonder lusje): Tiengemeten_16K_gelopen.zip

This is a quick note for anyone struggling to generate PDF's which have their fonts included.

I had to supply plots to a publishing house, and when I opened one of the plots in my browser instead of in Adobe Reader, I saw the fonts changed. It turned out the font I used to generate text in R and GGPlot was not included in the PDF. As this happened only one day before the deadline, naturally, I freaked out a little – no need to, though, because on a Mac it is actually easy to embed fonts afterwards and you don't even need additional software.

Below, you'll find the steps needed.

1. Open the PDF in Preview (the default app) on a Mac.
2. Click on File, and then on Export.
3. Choose the Quartz-filter 'Generate generic PDFX-3 document'.
4. Save the file.

That's it! The fonts are now embedded. It is always wise to test it, so open the PDF in your browser, or on another computer, your phone et cetera.

I used some (outdated) information available at http://hints.macworld.com/article.php?story=20060203175741232

Vandaag, 17 mei, vertrekken we na het ontbijt uit Ullapool en rijden we nog een stukje naar het noorden. We volgen de A835, A837 en A836 om nog een mooie rit door de Cromalt Hills en Easter Ross te maken. De weg is schitterend, glooit mooi en biedt mooie bochten. Het is zondagochtend 9.00 uur en het is er verlaten; je ziet er geen dorpjes en de thermometer komt niet verder dan 6 graden... We rijden langs Elphin, Ledmore, een mooie zijweg langs Achnahanat en naar Ardgay, net over de Bonar Bridge. Er is op zondagochtend niet veel open en het kopje koffie in een karakterloos wegwinkeltje drinken we dan ook graag.

De route van dag 5: Ullapool - Banchory

We rijden langs Kincardine tot aan Dalvanie en gaan even daarna de A862 op tot aan Dingwall. Hier laat het geheugen ons even in de steek, maar met enige zekerheid durf ik te zeggen dat we die weg tot aan Muir of Ord volgen om daarna een klein stuk de A9 te pakken om Inverness voorbij te komen. We pakken zo snel we kunnen de B9006 langs Battlefield Culloden en naar Cawdor. We besluiten de B9007 te volgen tot deze weer uitkomt op de A938 bij Duthil. De gekozen weg gaat dwars door niemandsland Strath Dearn en ook hier zijn besneeuwde bergtoppen alom aanwezig. De weg is prachtig, de temperatuur is wat gestegen en er is kilometers lang niemand op de weg. De bochten laten zich, ondanks de glooiingen, goed nemen en je kunt er lekker een stuk doorrijden en van het landschap genieten.

Lunch in Dulnain Bridge

We zijn, op de stille zondagmiddag, inmiddels wel in voor een lunch, maar in alle kleine plaatsjes zijn de cafés en bars, als ze al aanwezig zijn, dicht. We schieten dus maar net voor Dulnain Bridge de oprijlaan van Hotel Muckrach op. Dat blijkt geen verkeerde keuze, want we eten er een heerlijke dark chocolade brownie en een carrot cake, allebei geserveerd met witte chocolademousse en een bolletje ijs. Toegegeven, het is een vreemde lunch, maar je moet wat op zondagmiddag in de middle of nowhere en het smaakt er niet minder om. Het hotel lijkt overigens een toevluchtsoord voor jagers en oud geld en enigszins underdressed kijken we onze ogen uit - erg statig allemaal. We vervolgen de weg over de A939 langs Bridge of Browne, Tolmintoul (leuk dorpje), Lecht en Cock Bridge. Door de scherpe bochten en de hele dag klimmen en dalen - een combinatie die overigens zorgt dat je met de volle aandacht bij de weg moet blijven, want je doorziet bochten soms pas als je erin zit - raken de tanks snel leeg en zijn we blij dat we Ballater bereiken. Ballater is erg druk en ziet er leuk uit; een mooie kerk, wat cafeetjes en genoeg slaapplek. We twijfelen of we nog een stukje doorrijden, want dit ziet er uitnodigend uit. We besluiten toch ons doel van vandaag, Banchory, in het zicht te houden en rijden nog dertig kilometer door.

Banchory

Uiteindelijk zijn we blij met onze keuze, want die leidt ons door het natuurpark van Glen Tanar. De wegen zijn niet allemaal even best, zoals eigenlijk voor de hele reis geldt, maar je rijdt er prachtig. Banchory blijkt kleiner dan gedacht en de enige B&B die we zien, is dicht. Gelukkig staan er in dit mooie plaatsje nog wat bars die kamers verhuren. We kiezen voor The Stag Hotel (£70). Het is meer een pub dan een hotel, maar de kamer is prima. Daarna lopen we een rondje door het dorpje, drinken we een biertje in een café en nemen we de aflegde tocht eens door op de kaart. We eten daarna in een restaurant en gaan voldaan naar de kamer terug. Onder het genot van de muziek van Creedence Clearwater Revival en Eric Clapton kijken we wat de bestemming voor morgen moet gaan worden.

Dagafstand: 308 kilometer

Totaalafstand: 1407 kilometer

Liedje van de dag: Eric Clapton - After Midnight