Weblog Alex Reuneker

NN Marathon Rotterdam 2023 – de dag erna

— Posted in Hardlopen by

De marathon ging niet goed gisteren. Het doel was onder 2:40 te lopen — ik liep 2:44:48 (officiële tijd: 2:44:51, zie https://results.sporthive.com/events/7049372004225601280/races/485361/bib/3522)

We hadden weer een hotelkamer vlak bij de start en het is heel fijn je spullen ergens te kunnen laten, gezamenlijk aan de marathondagvoorbereiding te kunnen beginnen en na afloop bij te praten en te douchen.

enter image description here

Samen starten in het hotel

Ik voelde al direct vanaf de start te veel vermoeidheid. Tot zo'n beetje de halve marathon kon ik het beoogde schema aanhouden, maar het voelde vanaf de start al te zwaar voor het tempo dat ik liep. Het weer met de koude wind hielp niet en het was de tweede helft zwoegen om onder de 2:45 te blijven. Tot de 36 kilometer ging dat nog redelijk met tempo's rond de 3:50-3:55 (schema was 3:45), maar de laatste kilometers schoot ik soms boven de 4:10 en dat is toch wel flink verval. Het is uiteindelijk met 2:44:48 gelukt om onder de 2:45 te blijven, maar voor het eerst heb ik serieus overwogen uit te stappen. Ik had echter geen pijn of last last en ik vond dat ik vanwege vermoeidheid niet van mezelf mocht stoppen of wandelen. Achteraf ben ik daar trots op en gezien het verval in vooral de laatste zes kilometer is sub-2:45 geen verkeerde tijd, maar het ging, zoals gezegd, niet van harte en ik was er eigenlijk al bang voor. Ik raakte de vermoeidheid ook tijdens het taperen maar niet kwijt.

enter image description here

Technisch bleef ik netjes lopen, maar te geforceerd – soepelheid is toch wel vereist op een marathon, denk ik, maar ja, dat kun je niet forceren (...).

Ik heb, denk ik, te hard gewerkt, te rigide getraind en te weinig rust genomen en plezier gehad, ook mentaal. Nu is het tijd om uit te rusten en het plezier te hervinden. Hieronder een opsomming van wat ik denk dat goed en niet goed ging. Niet om nu iets mee te doen, maar voor na het herstellen. Zoals mijn trainer zei: even goed herstellen en weinig of even niets doen. Ook: even geen doelen. Behalve dan plezier en rust!

enter image description here

Met Patrick Kwist – ik weet niet op hoeveel kilometer dit ongeveer was

Wat ging goed? - Ik heb de laatste drie weken qua omvang gas terug genomen. Dat ging dus op zich goed, maar ik kwam toch nog steeds op 100 en 70 kilometer in voorlaatste weken. In de laatste week heb ik echt veel gerust, maar de vermoeidheid raakte ik niet kwijt. - Het koolhydraatstapelen ging goed, naar zie ook het punt ‘gewicht’ hieronder. - Vooral zaterdag heb ik echt een heel ontspannen dag thuis gehad. - De hele week heb ik eigenlijk best goed geslapen, zelfs de nacht van tevoren. - Het samen starten in de hotelkamer, elkaar moed inpraten en na afloop met elkaar de marathon vieren. Dat blijft geweldig en kan alleen in zo’n mooie groep! Er zijn veel mooie tijden en PR's gelopen en onderdeel van zo'n groep zijn vraagt gewoon om een gezamenlijk feestje. We kunnen heel trots zijn op de groep en op onze trainer!

enter image description here

Na afloop de marathon vieren

Wat ging niet goed? - De Maurten-drinks en gels vielen niet goed en ik vermoed dat het vooral die bidon Maurten 320 in de ochtend was. Die viel, naast een normaal ontbijt, als een blok op de maag. Vanaf ongeveer 38km lichte steek in rechterzij. Geen groot probleem, maar normaal heb ik dat nooit - Te laag gewicht: na het stapelen en veel water drinken woog ik 55,5kg op wedstrijdochtend (BMI 16.9), maar dagen voor het stapelen bleef ik steken op 54,8kg en dat is een BMI van 16.7. In beide gevallen veel, veel te licht. - De wind en temperatuur: ik bleef het maar koud houden en dan helpt zo’n laag gewicht niet. Ik kreeg door koude, gevoelloze vingers de gelletjes niet goed open en heb er een minder dan beoogd genomen. - Ik heb te weinig gedronken tijdens de marathon. De bekertjes hadden geen sponsje en ik heb maar ongeveer 5 keer een slokje kunnen nemen. Het water was ook veel te koud. (Dit zijn allemaal geen excuses natuurlijk, maar gewoon dingen die me opvallen.) - Ik was extreem vermoeid, had direct al heel zware bovenbenen. Te weinig rust genomen, vermoed ik. - Door de vermoeidheid heb ik niet soepel gelopen. Op filmpjes zag ik dat ik, zoals ik ook voelde, wel netjes liep qua houding en en cadans, maar het was geforceerd. Dat voelde ik aan mijn linkerheup. Geen pijn, maar was ook eerder al teken van niet soepel lopen door vermoeidheid. - Ik vond het schema zwaar. Te veel omvang, ook opeens meer omvang in tempo en weinig herstel. Daar ben ik vooral zelfs schuldig aan, want in de voorlaatste herstelweek liep ik de trilmarathon van het Kroondomein (link), maar aan het einde van de tweede herstelweek hadden we het trainingsweekend. Doordeweeks heb ik toen veel te weinig gas terug genomen en met zo’n weekend erbij kwam er 150km op de teller. Dat is het tegenovergestelde van een rustweek.

Dit zijn, als iemand dit al leest, natuurlijk vooral notities voor mezelf om later nog eens door te nemen. Ik heb niet de illusie dat je de voorbereiding zo kunt doen dat je gegarandeerd je voorgenomen PR loopt. Zo werkt het lichaam niet, zo werken de omstandigheden niet en zo is de marathon niet.

Ik had het er nog met mijn groepsgenoten over, die dit overigens toch ook wel een zware editie vonden; het mooie, en dat is niet altijd leuke, van een marathon is en blijft dat je ‘m niet kunt voorspellen. Natuurlijk moet de voorbereiding goed zijn, maar je moet ook je dag hebben.

Vandaag lekker yoga, rekken, strekken en een flinke massage en voor de komende tijd: leren accepteren – dat was van tevoren sowieso een doel voor als het PR er niet inzat. Ik denk dat het me gaat lukken!

Leegloop in Schoonhoven

— Posted in Hardlopen by

In deze op een na laatste week voor de marathon, de tweede taper-week, ging het aantal kilometers aardig naar beneden. Vorige week nog (dik) 100, nu wilde ik niet boven de 65 kilometer uitkomen. Het werden er toch weer 70, maar laten we dat marge noemen.

Op maandag deed ik een herstelloopje met een kilometer op marathontempo. Alles voelde zwaar, tot aan die versnelling – toen ging het opeens lekker. Na dit mooie, zonnige rondje buiten deed ik nog wat testdingetjes op de loopband (later meer), maar geen twee trainingen op een dag meer.

enter image description here

Lekker nerden op de loopband...

Op dinsdag ging ik naar RA voor 3x3000 meter op marathontempo. Dat voelde te zwaar, maar ging ook iets te hard (rond 3:40 i.p.v. 3:45). Het zware gevoel lag, denk ik, niet zozeer aan het tempo, maar ik was ontzettend moe en somber. Benen van lood, zelfs tijdens een wandelingetje vanmiddag. De hoofdgedachte vandaag was: wanneer begint die taper nou echt?! Op Rotterdam Centraal bleken ze overigens al klaar te zijn voor zondag!

enter image description here

Rotterdam Centraal op dinsdagavond

Op woensdag een verkorte core-workout (30 minuten) en een halfuur yoga (deze: https://www.youtube.com/watch?v=-Nc55aCPKmE) en vooral dat laatste voelde heel erg goed. Op donderdag deed ik, vanwege onvoorziene dingen op werk (o.a. dat ik door het grote treinongeluk colleges en besprekingen online moest doen), de training thuis op de loopband: 6x1000 meter op marathontempo. Dat ging goed, maar tijdens de laatste interval werd ik afgeleid en ik kon het tempo, dat ik, eerlijk is eerlijk, flink had opgevoerd voor de laatste – zeker geen MT – op 900 meter niet meer volhouden. Die laatste interval ging dan ook op 3:32. Om dat goed te maken (wat nergens op slaat, ben ik bang…), heb ik daarna de 100m gedaan met 250m extra. Ik voelde me moe, maar heb ik netjes uitgelopen en daarna lekker gedoucht.

Op vrijdag volgde weer een yoga-sessie van een halfuur om zaterdag uitgerust aan de start van de 10km in Schoonhoven te kunnen staan – de laatste wedstrijd voor de marathon en daarmee de traditionele 'leegloop'. Aan het einde van de middag legde ik alvast mijn spullen klaar – dan is dat maar uit mijn hoofd.

enter image description here

Spullen voor de 10K op zaterdag

Het plan voor zaterdag was om weg te gaan op 3:35 per kilometer (35:50) en te kijken hoe het voelt. Niet te veel op specifiek tempo focussen, het is een leegloop. Te hard gaan is te lang herstellen. Het is een test, dus het moest geen PR worden! Alles tussen de 36 en 37 minuten zou mooi zijn. Dat schreef ik van tevoren op.

enter image description here

Met Stefan vlak na de start – groot deel samen gelopen en elkaar uit de wind gehouden, maar Stefans versnelling aan het einde ben ik niet meer aangegaan

Ik liep 36:13. Het voelde wederom zwaar; ik had vooral een zwaar gevoel in de benen, al vanaf het begin. Het was daarnaast ook een zwaar parcours met veel bochtjes, bruggetjes en schelpenpaden. We stonden er met een grote groep van RA en dat deed me heel goed. Ik ben ook eigenlijk best tevreden met hoe het ging – het was gewoon een goede leegloop voor Rotterdam. Tevreden zijn; zwaar, maar netjes gelopen en doel gehaald. Ik heb er een mooi gevoel aan overhouden dat we met een groep de wedstrijd hebben gelopen.

enter image description here

Met een flinke delegatie van RA

Overigens was de top 10 ook erg leuk om te zien – ze waren daar in Schoonhoven best een beetje verrast zoveel Rotterdammers te zien. Niels won de wedstrijd, zoals in de lokale krant te lezen valt: https://www.hetkontakt.nl/krimpenerwaard/sport/344671/niels-baljet-zet-zich-in-schoonhovense-parkloop-op-scherp.

enter image description here

We waren aanwezig...

Wat helemaal leuk was, was dat de organisator, hieronder op de foto, een mapje had met een A4'tje waarop hij sinds 1974 de winnaars bijhield. Geweldig, zeg. Ik heb daarover een heel leuk gesprek met hem gehad en er stonden flink wat bekende namen op de lijst. Geweldig dat iemand zich al zolang inzet.

enter image description here

Alle winnaars vanaf 1974

Op zondag, Eerste Paasdag, deed ik samen met Eva een trail – op hersteltempo voor mij. We hebben een werkelijk schitterende route bij Lage Vuursche en Baarn. Wat een schitterende route, zeg! Ik had de GPX van de Lage Vuursche Trail gedownload en die viel zeker niet tegen.

enter image description here

Lage Vuursche Trail

Het mooie weer ('s morgens nog weinig zon, maar verder prima) hielp ook en het vooruitzicht daarna lekker met familie aan de paaslunch te kunnen was ook heerlijk. Een heel geslaagde en zeer ontspannen dag met zelfs nog een kleine sjoelcompetitie in de tuin!

Trainingsweekend Burgh-Haamstede 2023

— Posted in Hardlopen by

Van vrijdagmiddag 17 tot en met zondag 19 maart vond het trainingsweekend van onze groep van Rotterdam Atletiek plaats in het mooie Burgh-Haamstede, Zeeland. Zo'n weekend biedt een mooie voorbereiding op de marathon van Rotterdam; een heel weekend veel trainen en lol met een mooie groep.

Op vrijdag startten we rond 16.30 met een herstelloop van 11km door o.a. de duinen. Het was schitterend weer en het voelde, na een kort loopje in de ochtend, heerlijk om de benen weer in beweging te brengen.

enter image description here

Een mooie, eerste herstelloop op vrijdag

Na de herstelloop was er tijd om te douchen en daarna had trainer Carla voor iedereen gekookt – heerlijk en natuurlijk erg gezellig om met een groep van ongeveer 20 man te eten. Wat ik wel merkte, doorheen het hele weekend, was dat ik het, gezien mijn mentale gesteldheid, soms opeens heel zwaar kan vinden om in een drukke groep te zijn. Gelukkig was er alle ruimte om dan even de rust op te zoeken.

Op zaterdag begonnen we de ochtend om 8 uur met herstelloopje van 11 kilometer. Ook nu voelde het heerlijk. Na de herstelloop gezamenlijk ontbijten, daarna met de meegebrachte schroevendraaier op pad. Niemand wist waarom dat moest, maar we bleken mosselen te gaan zoeken. Niet helemaal mijn ding – ik eet geen dieren – maar het was wel een heel leuke ochtend met elkaar.

enter image description here

Mosselen zoeken

Daarna terug naar Burgh-Haamstede voor koffie en een echte Zeeuwse bolus.

enter image description here

Zeeuwse bolussen bij Bakkerij Sonnemans

Wandelend keerden we terug naar de huisjes en na een snelle lunch volgde de verrassingstraining in de middag; dat bleek een run-bike-run naar de Neeltje Jans en terug te zijn. In duo's moesten we het parcours zo snel mogelijk afleggen, waarbij je zelf je strategie qua afstanden en wisselpunten mocht bepalen. De heenweg was, vond ik, erg zwaar, want hoewel de wind niet heel hard was, loop je in Zeeland, zeker over het water en de Roggenplaat, volledig in de wind en aan de kust is die wind dan gewoon hard. Het mooie was dat iedereen volledig ging voor de wedstrijd en dat is goed aan de startfoto te zien.

enter image description here

De start van de run-bike-run

Na de run-bike-run hebben we de fietsen teruggebracht, uitgelopen en ben ik met wat anderen lekker de sauna ingedoken. Flink zweten en goed drinken – dat voelde heel goed. Daarna lekker uit eten en weer vroeg naar bed voor de lange trainingsdag van morgen.

Op zondag deden we eerst een herstelloop van tien kilometer (nou ja, acht kilometer, maar ik plakte er nog twee aan vast...).

enter image description here

Herstelloopje op zondagochtend

Daarna was er tijd voor ontbijt en even rusten, want om 12 uur begonnen we gezamenlijk aan een flink zware trail – veel duinen, veel zand, flinke wind. Maar, wel droog en soms ook een zonnetje. We hebben enorm geboft met het weer.

enter image description here

Mooie en zware trail over Westenschouwen

De eerste helft van de trail viel me zwaar; niet qua tempo, maar mentaal. Ik was echt heel somber, maar net over de helft, nota bene tijdens een zwaar stuk strand, kwam ik in een mooi ritme, leek het vanzelf te gaan en kon het me bijna niet lang genoeg duren. Vandaar dat ik aan het einde ook nog een (letterlijk) rondje om de kerk van Burgh-Haamstede deed, om de 30 kilometer vol te maken. Ik ben heel blij dat ik tijdens de trail zo opknapte, maar het vreemde is wel, dat ik wel vaker merk dat ik bij duurlopen eigenlijk pas na een kilometer of 20 lekker en met wat met meer plezier begin te lopen. De tempo's gaan dan makkelijker en ik heb minder sombere gedachten.

Na de trail was er de traditionele schranspartij in het huisje, met veel yoghurt, fruit en natuurlijk boterhammen met veel pindakaas! Ook nu deden we weer een hete saunasessie met veel zweten en drinken en na wat uitrusten volgde een vroeg diner, zodat we na het opruimen op tijd naar huis konden.

enter image description here

Er was veel lekker eten

Het was een soms moeilijk, maar vooral heel mooi weekend met fijne mensen en goede trainingen. De weekomvang kwam voor mij, nota bene de week na de CPC, op 151 kilometer en dat voelde goed, maar is natuurlijk eigenlijk wel te gek. Zoveel heb ik nog nooit gelopen en het is dan ook wel de piek van deze marathonvoorbereiding.

![enter image description here][8]

Beetje veel...

Het beste hellingspercentage voor hardlopers

— Posted in Hardlopen by

In een van zijn recente training talks bespreekt hardloopcoach Sage Canaday, naast een interessante vraag over trainingstempo’s, de vraag wat voor hardlopers – en niet per se trailrunners – het beste hellingspercentage is voor een training.

Ik neem al een jaar of twee heuveltrainingen op een loopband op in mijn marathontraining. Op gevoel heb ik bepaald dat voor mij een hellingspercentage van 5 procent goed voelt – duidelijk zwaarder dan 0 of 1 procent, maar zeker niet te zwaar om lang vol te houden of de vorm te verliezen. Zoals Canaday ook al zegt in de bovenstaande video, is het overigens makkelijker om ‘netjes’ te lopen op een helling naar boven; je landt makkelijker op je voor- of middenvoet en je postuur zou automatisch beter zijn. Dat effect is niet onbeperkt, dus je wilt ook weer niet een te hoog hellingspercentage. Het is dus fijn om in deze training talk te horen dat die gevoelsmatig bepaalde vijf procent helemaal zo gek niet is en daarbij dat dergelijke heuveltrainingen inderdaad ook heel goed zijn voor de techniek- en krachtontwikkeling van hardlopers op vlakke wegen.

In Nederland zijn de wedstrijden natuurlijk vaak op vrij vlakke parcoursen en dat het anders kan, ondervond ik bij de Golden Gate Coastal Trail in San Franciscio in 2019 aan den lijve – ik heb niet hoeven wandelen, maar het scheelde weinig en ik was duidelijk niet gewend zo flink te klimmen.

enter image description here

Foto door Foggy Bay

Ik denk overigens dat ik tijdens die werkreis bedacht dat ik ook thuis heuveltrainingen wilde doen, dus dat is al weer langer dan twee jaar geleden. Het begon toen met 400m’tjes in de Benelux-tunnel; op tempo omhoog, hersteltempo naar beneden. Je kunt daar best zware trainingen van maken (dat hoeft natuurlijk niet) en een bijkomend voordeel is dat je altijd droog, uit de wind en in het licht loopt.

Lief gebaar op het juiste moment

— Posted in Hardlopen by

Na een drukke werkdag werk ik tegen de avond een flinke hardlooptraining af; blokken in marathontempo, te wegen 2, 3, 4, 3 en 2 kilometer. Aan alles voel ik de trail van zondag (37km) en de herstelloop en heuveltraining van gisteren (29km) nog in de benen.

Voor het laatste blokje hijg ik even uit en neem een slokje water. Een vrouw stopt even, kijkt me aan en vraagt of ik een chocolaatje wil. ‘Nee, bedankt,’ zeg ik, ‘nog een versnellinkje en dan zit het erop.’ Tijdens het laatste blokje heb ik spijt van mijn antwoord, want de training van toch weer 21 kilometer met 14 kilometer op MT valt me zwaarder dan me lief is en een bonbonnetje is toch wel lekker.

Het laatste blokje gaat gepaard met wat hagel/natte sneeuw. Eenmaal terug bij de bidon zie ik dat die verplaatst is. Er ligt een vershoudzakje vol chocola onder.

enter image description here Een lief gebaar — soms heb je dat even nodig

Deze mij onbekende dame wist beter wat ik op dat moment nodig had dan ikzelf — niet per se chocola, maar een lief gebaar op een lange, sombere dag. Na de laatste interval heb ik er lekker een genomen en dat voelde heerlijk.

Page 1 of 3